ανεμώλια, Οδυσσέας Ελύτης

wave2
Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα.
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.

Οδυσσέας Ελύτης

4 thoughts on “ανεμώλια, Οδυσσέας Ελύτης

  1. shinichi Post author

    Πέντε χελιδόνια-πέντε λόγια…
    που έχουν εσένα προορισμό.
    Ξέρεις τη κόμη που έγραψε τον άνεμο;
    Τις ματιές που παραλληλίσανε το χρόνο;
    Τη σιωπή που ένιωσε τον εαυτό της;
    Φως και πάλι Φως η ψυχή που μάχεται
    κι η αλήθεια η φούχτα του νερού
    καθαρού πριν από τη δίψα
    στο άπειρο
    Να χαράζεσαι στη ζωή τόσο προσεκτικά…
    που να μη ματώνει ποτέ η ευλάβεια
    κείνο που εν είδει ρόδον
    δώρο που δεν έκανα
    Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός
    αν κρίνεις απ’τα σύννεφα.
    Θε μου τι μπλε ξοδεύεις
    για να μη σε βλέπουμε.!
    Ιδιώτευε μες στο Ανερυθρίαστο
    Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ
    Μα ωστόσο λάμπει.
    Από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα
    οπουδήποτε. Μόνο που είναι πιο δύσκολο..
    Η κάθε γλώσσα να μιλεί την
    καλοσύνη της ημέρας
    Ημέραι που χτυπάει στις φλέβες
    ο παλμός της γης
    Ο ουρανός μου είναι βαθύς και ανάλλαχτος
    Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
    Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα

    Φεύγω με μια ματιά
    Ματιά πλατιά όπου ο κόσμος ξαναγίνεται
    Όμορφος
    Από την αρχή στα μέτρα της καρδιάς
    Όπως και να το κάνει ένα κομμάτι
    πάντοτε στον άνθρωπο θα υπάρχει.
    Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί
    τι άσμα περιέχει ο θόρυβος
    προτού μεταφραστεί σε κατάλευκο ατίθασο άτι.
    Ω δύσβατη ,δύσβατη ζωή
    Από ποιό σοκάκι γίνεται
    κανείς να σε περάσει…
    Σε χώρα μακρίνη και αρυτίδωτη
    τώρα πορεύομαι

    Reply
  2. shinichi Post author

    (sk)

    Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα.
    Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.

    そんな、知らない言葉で書かれた詩を、他の言葉に訳してみたりする。そうすることで、自分なりに理解し、そしてなにかを感じる。

    What I love is born continuously.
    What I love is the beginning of everything.

    Ce que j’aime est né sans cesse.
    Ce que j’aime, c’est le début de tout.

    私の大好きなものが、途切れることなく生まれる。
    私の大好きなものは、すべての始まり。

    添えられた写真のせいもあって、次から次へと打ち寄せてくる波のようなものをイメージし、「ああ、いいなあ」と思う。

    それはたぶん、ただの誤解。オデッセアス·エリティスが表現したかったことは、なにひとつ伝わってはこない。

    正確さはゼロ。理解もない。それなのに、いとしい人やいとしい物のことを思い浮かべ、「ああ、いいなあ」と思っている。

    それは、アートに向き合った時に似ている。

    なにもわかっていないのに、「ああ、いいなあ」と思っている。

    Reply

Leave a Reply to shinichi Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *